آذربایجان اویرنجی حرکاتی
گله جک بیزیمدیر azoyrenci_herekati@yahoo.comآذربایجان اویرنجی حرکاتی
گله جک بیزیمدیر azoyrenci_herekati@yahoo.comخفقان در دانشگاه تبریز
خفقان در دانشگاه تبریز
آذربایجان اؤیرنجی حرکاتی:
« قلبم تا حلقوم بالا آمده است» خفقان! خفقان!
چه دشوار شده است دم زدن در اینجا که هر درختی مرا قامت تفنگی است و ....
صدای هر گامی «غم! غم!»
یا فریاد است یا سکوت ، یا طغیان است یا عطش. راه سومی نیست، اگر زخم تازیانه های این خفقان امروز بر تن من و تو نیست، چه ضمانتی از فردایمان است؟!
اگر سکوت را بر می گزینیم به فکر تشنگی فردایمان هستیم؟! سخن گفتن جسارت می طلبد! اعتراض جرم می شود و حرکت...
باور نکنیم که در دریای روز مرگی ها، امواج سکوت ما را به ساحلی برسانند!
ستاره ها که همیشه امتیاز آورند در دانشگاه هایمان ، کسبشان صلب امتیاز می کند!
چرا؟!
چون ستاره هایمان به دست کسانی افتاده است که تنها هنر را در صلب کردن ، خفه کردن ، سر کوب کردن می دانند. علم عدالت علی بر داشته اند، نیزه بر فرزندان علی می زنند!!
چهار نفر از ادامه تحصیل در مقطع کار شناسی ارشد محروم می شوند! برای دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد روز هشتمی از هفت روز هفته جهت ارائه ی پایان نامه جستجو می کنند!!
ای عدالت مجروح، من از نگاههای معصوم تو که بر دستان با توم دار و سخنان تعلیق دار اینان خیره مانده ای ، شرم دارم!
دلم برای حلقوم لطیف تو که صدای ظالمانه پس می دهد، می سوزد. می دانم که تاریخ می نگرد، بر واقعیت ها می نگرد و برای حقیقت می گرید!
« ای آزادی تو را دوست دارم، به تو نیازمندم، به تو عشق می ورزم . بی تو زندگی دشوار است، بی تو من هم نیستم، هستم، اما من نیستم.
ای آزادی از هر چه و هر که تو را در بند می کشد بی زارم، زندگیم به خاطر توست ، جوانیم به خاطر توست، و بودنم به خاطر توست»
