چرا باید حراست دانشگاه تبریز دستخوش تغییراتی شود؟
آذربایجان اویرنجی حرکاتی : مخاطب این مطلب نهاد های امنیتی مسئولی است که پیشنهاد هایی چند برای سامان دادن به حراست دانشگاه برای آنان داریم.
دانشگاه، همواره در جهان محل مناقشه آمیزی شده است. دلایل زیادی برای این مطلب آورده شده و مکرارا بحث های تفصیلی زیادی، این موضوع را تحلیل کرده است. اما آن چه که جالب به نظر می آید این است که با اینکه ایجاد تنش های سیاسی و یا غیر سیاسی رابطه نزدیک و معکوسی با درجه آزادی در اجتماع دارد. اما حتی اگر در آزاد ترین جامعه ممکن نیز دانشگاهی با این روال تاسیس شود الزاما تنش هایی در آن وجود خواهد داشت. به عبارت دیگر تنش های حداقلی همواره وجود دارند و بسته به درجه آزادی تنش های ثانویه نیز به این تنش های حداقلی اضافه می شوند. در جوامعی مانند ایران که درجه آزادی پایین تر از حد استاندارد می باشد این تنش های ثانویه نیز امریست طبیعی. تنش بر پایه تعریف مهندسی زاییده ی فشار است. یعنی اگر فشاری خارج از حالت طبیعی جسم بر آن وارد شود، درون جسم پر تنش خواهد بود. برای کم کردن این تنش در مهندسی متد های متنوعی وجود دارد، اما به طور خلاصه به دو متد زیر اشاره می کنیم:
1- از بین بردن یا کاهش- تا حد امکان- محل هایی که باعث ایجاد تمرکز تنش اند.
2- عدم چفت کردن جسم به صورتی که منافذی برای جذب حرکات و تنش های اضافه موجود نباشد.
اینک به توضیح مصداقی مختصر می پردازیم:
مواردی در دانشگاه تبریز که باعث ایجاد تمرکز تنش اند:
معمولا افراد و شخص ها مسبب این نوع تنشند. این شخص ها نوعا افراد مزاحمی به حساب می آیند. چون اگر حتی سیستم کلی نیز درست باشد، این افراد باعث ایجاد مشکل اند. البته در سیستم های اصولی این نوع از زیرمجموعه ها در اسرع وقت دفع می شوند اما در سیستم های غلط این افراد جذب شده و به مشاغل بالاتر هم دست می یابند. از افراد تمرکز تنش دار حراست دانشگاه می توان از مرد کوتاه قد طبقه چهارم ساختمان ریاست نام برد. سید سجاد حسینی از جمله افراد نامنتظمی است که برای اصلاح وی، نهاد های امنیتی مسئول باید به فکر چاره باشند. دو موتور سوار بی ادب حراست نیز از جرگه ی این افرادند. آن ها هم مسئله دارند. برخی از دربان های حراست هم زیاد افراد با نزاکتی نیستند. مدریت فرهنگی و رئیس معاون نمایش همچون همتای قبلیش نیز مورد دار است. آخرین مورد عینی تنش زایی که به علت تمرکز تنش روی یک شخص رخ داد بحث تحصن دانشجویان کرد و ترک با هم بود که در اعتراض به شخص رئیس حراست فیزیکی دانشگاه برگزار شده بود. وی طی یک نقشه برنامه ریزی شده قصد ایجاد یک دعوای صوری بین دانشجویان کرد و ترک در خوابگاه شهرک امام را داشت که لو رفت.
پیشنهاد می کنیم تمرکز تنش ها را کم کنید.
مواردی برای عدم چفت کردن و ایجاد منافذ:
به رغم مورد فوق که مربوط به اشخاص بود، این مورد مربوط به سیاست های کلی و سیستم حراست می شود. سیاست های کلی حراست دانشگاه تبریز که به صورت مستقیم مربوط به مدریت آن می شود، سیاست های اشتباهی است. قلدری مفهومی در مدیریت ندارد. حتی اگر مدریت حراست باشد. آن هم حراست دانشگاه. دانشجویان افراد عاقلی هستند و از بهره هوشی بالایی نیز برخوردارند پس پیشنهاد می شود حراستی ها هم عاقل باشند و عاقلانه مدیریت کنند.
اینکه بر تمام افراد، تشکل ها، نشریات و ... فشار حداکثری وارد کنیم، عمیقا کار اشتباهی کرده ایم. زیرا می خواهیم همه جارا چفت کنیم. دود این آتش به چشم چه کسانی می رود؛ الله اعلم؟!!
کمیته انضباطی دانشگاه مثل دادگاه صحرایی انقلابات چریکی شده است. اعضای این کمیته ها معمولا از افراد بی تربیت تشکیل شده اند.
دانشجویان ارشد و دکترا- که ارکان آینده دانشگاهند- با حادث شدن مشکل آموزشی از جانب حراست برای مهندس رادمهر دانشجویی ارشد مکانیک شدیدا نسبت به حراست احساس بدبینی حتی تنفر پیدا کرده اند.
اساتید و مقامات آکادمیک دانشگاه نیز به دلیل دخالت های بی جای حراست در امور دانشگاه حساسیت شدیدی به این گروه پیدا کرده اند.
بین فعالینی که با ستاره دار شدن چهار نفر از دوستانشان امید به ادامه تحصیل کم رنگ شده، فضایی رادیکال در حال غلبه کردن است.
به دلیل ورود به زور مامورین حراست به اتاق دانشجویان بدون کسب اجازه از آنان و بدون مجوز مسئولین مربوطه- در حالی که دانشجویان در حال استراحت بودند- فضای نا امنی مزمنی را در فضای خوابگاهی رقم زده است. خوابگاهی ها علت به هم خوردن احساس امنیت حریم خصوصیشان را متوجه حراست می دانند.
پیشنهاد می کنیم نهاد های امنیتی مسئول به فکر اصلاح سیاست های کلی حراست هم باشند. شاید تعجیل در این امر به منفعت افراد زیادی باشد.
خلاصه...
جان کلام اینکه ایده آل ما دانشگاهی آرام با تنش های حداقلی و با تشکل ها و منافذی دارای حاشیه امنیت بالا و تعامل با مسئولین است.
اما همه می دانند اگر دو سوی شلنگ آب را چفت کنید، شلنگ دیگر از وسط پاره نمی شود بلکه ناگزیر از همان ابتدا و از شیر آب خود را می رهاند.