بیاینه جنبش دانشجویی آذربایجان به مناسبت 14 مرداد سالروز صدور فر

بیاینه جنبش دانشجویی آذربایجان به مناسبت 14 مرداد سالروز صدور فرمان مشروطیت

بیش از یک سده تلاش نافرجام برای رسیدن به جامعه ای ایده آل عادتمان شده است.هر از گاهی در این دوره طولانی امید ها در قلب ها یمان بارور شده است و چنان شور و شعف وجودمان را فرا گرفته که گویی به سرمقصد تمام خواسته هایمان رسیده ایم.ولی افسوس که این خوشحالی دیری نپاییده و مجددا به منزل نخست بازگشته ایم.

در یک قرن گذشته در همه تلاش ها و مبارزات این آذربایجان و آذربایجانی بوده است که در صفوف اولیه، سپر بلای دیگران شده است.ولیکن این همیشه در پیش بودن نه تنها برایمان خوشبختی و سعادت به بار نیاورده است بلکه بلعکس در طول این دوره تنها و تنها به کنار گذاشته شدن و بدبختی و فلاکت سهم ما از تمامی جانفشانی ها و رشادت ها بوده است. و افسوس و صد افسوس که این طرز زیستن نیز تا چندی پیش برایمان عادت شده بود.و افسوس که چه دیر از این تکرار ناکامی ها عبرت گرفته ایم.زمانی که آذربایجان عزیزمان را دیگری رمقی نمانده است...

یکصد و دو سال پیش در چنین روزی فرمان صدور مشروطیت توسط شاه قجر داده شد و روشنفکران آن زمان مسرور از این پیروزی ساده اندیشانه آمال و آرزوهایشان را دست یافتنی تر تصور می کردند. ولی جامعه ای را که هنوز مردمانش از داشتن حقوق انسانی برای خود نیز نامطلع بودند مگر قوانین مترقی می تواند به سوی پیشرفت و تعالی سوق دهد.مجلس نوپا دیری نپایید که گلوله های جهل و نا آگاهی را بر دیوارهای ضعیفش تجربه کرد تا با فرو ریختن آن اولین شکست تاریخ معاصر در رسیدن به جامعه ای که مردمانش خود بر سرنوشت خویش تصمیم گیرنده باشند رقم بخورد.مجلس به عنوان اولین سنگر آزادی خواهی توسط شاه مستبد فتح شد و پس از آن پیشروان نهضت مشروطیت که مردم را به دنبال خود نمی دیدند دیگر سنگرها را به حاکم خودکامه وانهادند.

هجوم قشون ارتجاع تا کوچه های امیر خیز شهر همیشه سربلند تبریز بیشتر ادامه نیافت و اینجا بود که حوادث به گونه ای دیگر رقم خورد.تاریخ بر برگهای خود رشادتها و جانفشانی هایی تبریزیان و آذربایجان را ثبت نمود.آنجا که کسروی مینویسد:" آنان که به راستی آزادی خواه بودند ، هر یکی به کنجی خزیده ، دم فروبستند. هر کسی می پنداشت دیگر نام مشروطه درایران شنیده نخواهد شد. تا کم کم آوازه ایستادگی ، مقاومت ، حق طلبی ، ستیز با استبداد ، برچیدن دیکتاتوری و کاشتن نهال آزادی از محله ای به نام امیرخیز از شهری به نام تبریز ( مغز سیاسی ایران ) به رهبری فردانی  وطن پرست و آزاده بنام های  "ستارخان سردارملی" و "باقرخان سالار ملی" آغاز گردید "

آری اینبار نیز این آذربایجان بود که سنگر آزادی خواهی را با فداکاری ها ی زنان و مردان همیشه جاودان تاریخ حفظ نمود و ستار خان و باقر خان چنان پیش تاختند که به تهران رسیدند.آری مشروطیت ارمغان تبریز و آذربایجان به تهران و ایران بود.و چه خوب مزد این همه فداکاری در پارک آتابی تهران به قهرمانانمان داده شد.آنجا که گلوله جهل پای آزادی خواهی را نشانه رفت....و اینچنین بود که بار دیگر ما مغلوب صداقت و راستی مان شدیم.و گذشت سالها نشان داد که در این کارزار چه اشتباه تاریخی را مرتکب شدیم....

آری یکصد و دو سال از صدور فرمان مشروطیت می گذرد و در همه این مدت به جز برای سالهایی در هیچ زمان دیگری آذربایجان و آذربایجانی نه تنها به خواسته های خویش نرسیده است .بلکه همواره دور باطلی را در این مدت پیموده ایم بی آنکه مدتی درنگ نموده و به راه پیموده شده نظری بیفکنیم.و به واقع یکی از مشکلات عمده ما در این مدت قرق شدن در دایره بی رحم تکرار تاریخ بوده است....

اگر آن روز ستارخان و باقر خان اسیر بغض و کینه جاهلان آن زمان شدند امروز دهها تن از قهرمانان وطنمان چنین سرنوشتی برایشان رقم خورده است.

امروز دهها تن از همرزمانمان همچون عباس لسانی،سعید متین پور،ابراهیم جعفرزاده،حمید آرغیش،حجت الاسلام عظیمی قدیم،ائلمان،سجاد،فراز(آراز) ،آیدین، ودود و ائلچین و ....در خطوط پیشین مبارزه مان علیه اردوگاه شوونیسم فارس ایستادگی کردنده اند.اما این بار نه برای دیگران بلکه برای آزادی ملتمان...

آری ستارخانها و باقر خانهای زمان این بار با نامها و القاب دیگر ظهور کرده اند والحق تاکنون نشان داده اند که جانشینان شایسته ای برای پدران و مادران مبارزمان می باشند.و دیگر برای همگان ثابت شده است که این ملت گرچه نیاز به قهرمان و قهرمانپروری ندارد ولی هیچ وقت تهی از قهرمانانش نبوده ونخواهد بود.

اگر روزی محمد علی شاه قاجار مجلس را به عنوان نماد مشروطیت  به توپ بست امروز دانشگاها با حملات گاه و بیگاه خود به گونه ای دیگر آماج حملات حاکمان مستبد قرار می گیرد. اگر روزی امیر خیز آخرین سنگر مشروطه چیان شد امروز این دانشگاه است که گویی همان نقش را ایفا می کند و مطمئنا با  وجود کسانی همچون ائلمان،سجاد،ودود،فراز و آیدین و....شعله های آزادی خواهی در این مکان مقدس یعنی دانشگاه بیش از پیش مشتعل تر شده و در آینده ای نزدیک با آزادی یاران همبندمان فتح و پیشروی به سوی دیگر سنگرها ادامه خواهد یافت....

جنبش دانشجویی آذربایجان معتقد است مسیر مشروطه خواهی و و مبارزه ملت آذربایجان گرچه در یک قرن گذشته دارای چالشها و فراز و فرودهایی بوده و همواره در چالشی فرسایشی با قدرتی مطلقه قرار گرفته است اما امروز این مبارزه در قالب و شکلی دیگر به حیات خود ادامه می دهد و مطمئنا این مبارزات در آینده ای نزدیک به بار خواهد نشست.

جنبش گرامیداشت این روز را بزرگ داشت آزادی خواهان و آزادی خواهی ، و قدردانی از کسانی که در طول یک قرن گذشته و علی الخصوص در چندین سال گذشته در راه مطالبات بحق ملت آذربایجان تلاش نموده اند می داند و لذا از کلیه فعالین علی الخصوص فعالین جنبش دانشجویی می خواهد با گرامیداشت این روز قدردان زحمات و جانفشانی های مبارزانی باشند که تنها هدف آنها سعادت و بهروزی ملت آذربایجان می باشد.

جنبش دانشجویی آذربایجان

آذربایجان اویرنجی حرکاتی

گله جک بیزیمدیر

www.azoh.net

www.azoh1.blogfa.com

azoh.blogsky.com